بسم الله الرحمن الرحیم
جای تردید نیست که جوان و نوجوان ازخانه و مدرسه و محیط زندگی خویش تاثیر
زیادیمی پذیرد؛اما بیشترین اثر پذیری اواز گروه دوستانش است.از این رو بزرگان
دین گروه دوستان را محک و معیار سنجش انسان به شمار آورده اند.
پیامبراسلام (ص) می فرماید: انسان برکیش دوستش هست پس بنگرید با چه
کسی دوستی می کنید1.
حضرت سلیمان(ع) فرموده است: درباره کسی قضاوت نکنید مگر اینکه ببینید
او با چه کسی دوستی دارد زیرا که انسان با دوستان و نزدیکانش شناخته می
شود و به یاران و برادرانش نسبت داده می شود.
بنابراین باید این قشر را با آثار مثبت و منفی دوست آشنا کرد که علی (ع) در
این رابطه می فرماید: معاشرت با افراد نادان ،اخلاق را فاسد و معاشرت با
خردمندان ، اخلاق انسان را اصلاح می کند.
روایات فوق حاکی از تاثیر حتمی معاشرت با دیگران است که عقل سلیم حکم
می کند که انسان اصولی را بر روابط خود تعیین کند.
برای ایجاد زمینه رشد و جلوگیری از لغزش های اجتمای این قشر(جوان ونوجوان)
باید به موارد زیر توجه کامل داشته باشیم:
1-ضرورت کناره گیری از دوستان ناباب
معمولا اکثر تاثیرات منفی و زمینه های ایجاد لغزش های اجتماعی که نسل جوان
را تهدید می کند بیشتر از جانب دوستان نا باب می باشد.
علی (ع) در این زمینه خطاب به فرزندان و اصحابش فرموده است:
1-فرزندم از دوستی با افراد احمق و نادان برحذر باش زیرا او اگر بخواهد به تو
نیکی کند زیان می رساند.
2-از بخیل نیز دوری کن چرا که به هنگام شدیدترین نیازها تو را رها می سازد.
3-از انسان فاجر و فاسق نیز دوری نما چرا که تو را به چیز کمی می فروشد.
4-از دوستی دروغگو برحذر باش،زیرا که او مانند سراب است دور را نزدیک و نزدیک
را در نظر تودور می سازد2.
5-از دوستانی که در فکر و نظر ضعیف هستند وعمل آنها ناشایسته است برحذرباش
زیرا مقیاس سنجش شخصیت هر کس را یارانش تشکیل می دهند.3
6-همنشین بی خرد مباش،که کار زشت خود را زیبا جلوه داده،دوست دارد تو همانند
او باشی4.
7-کسی که درباره تو بی پرواست ،دشمن توست5.
8-قطع رابطه با نادان به اندازه روابط با عاقل (ارزشمند ) است6.
سخنان فوق نشان می دهد که برخی از گروه های اجتماعی صلاحیت دوستی و روابط
اجتماعی را ندارند و جوانان اگر بخواهند گرفتار فساد و تباهی نشوند باید از افرادی
همچون افراد دروغگو،بخیل،فاسد،خود خواه،وچاپلوس پرهبز نمایند.
2-...
1-بحار الانوارج74-ص192
2-نهج البلاغه ،حکمت38
3-نهج البلاغه،نامه 69
4-نهج البلاغه ،حکمت293
5-نهج الباغه ،نامه31
6-نهج الباغه ،نامه31
منابع:
1-نهج البلاغه
2-بحارالانوار
3-جوانان در اندیشه دینی،ص93-96،مؤلف حافظ اسدی،انتشارات دارالعلم